14 jaar als computer leraar gewerkt, maar telkens geen geschikte baan.

Ineens je leven achter je moeten laten, en dan in een compleet ander land een nieuw bestaan opbouwen. Dat overkwam Aykut, gefascineerd door computers, en een achtergrond als computer leraar bracht hem uiteindelijk – en gelukkig- op het pad van Motopp. Hoe ziet Aykut de toekomst voor zich? Aykut neemt je mee in zijn verhaal.

Aykut vertelt hoe zijn leven veranderde

Een baan betekent voor mij een kans om een nieuw leven op te bouwen

– Aykut

Aykut komt uit Turkije en woont nu 2,5 jaar in Nederland. Zijn fascinatie voor computers begon toen hij zijn eerste computer op 6-jarige leeftijd kreeg.’ Vanaf dat moment begon alles voor mij, de passie voor computers en ICT.’ Het is dan ook niet verbazend dat hij 14 jaar als computer leraar gewerkt heeft, en zijn vrouw dezelfde baan had.

‘’We hadden een perfect leven, we hadden alles. En toen, op een nacht, veranderde alles. We moesten alles achterlaten en kwamen hier.’’ De grootste barrière voor Aykut was de taal, waardoor hij zich niet kon uiten. Toen merkte hij ook hoe moeilijk het was om een geschikte baan te vinden. ‘’Voordat ik bij Motopp kwam, was ik echt verloren. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had op verschillende banen gesolliciteerd, voor chauffeur en schoonmaker. Maar ik wist dat ik hier niet gelukkig van zou worden omdat deze banen niks met mijn talenten of interesses te maken hadden.’’

Aykut vertelt dat niemand hem hielp een baan te vinden in die periode. Zelf ging hij op zoek en vond uiteindelijk het Motopp traject. Nu werkt hij bij Mendix. ‘’Ik ben zo gelukkig om daar te werken, het is perfect. Een heel fijn bedrijf om voor te werken.’’

‘’Een baan betekent voor mij een nieuw leven kunnen opbouwen, voor mijn vrouw en kinderen. Dit land ondersteunt me en geeft mij een kans, in tegenstelling tot het land waar ik vandaan kom. Maar ik wil niet afhankelijk zijn van de Nederlandse overheid en alleen maar geld ontvangen, ze hebben me al genoeg geholpen. Daarom wilde ik ook graag een baan.’’

Op zijn tweede dag in Nederland vroeg hij aan een caissière in de supermarkt om de weg. ‘’Ik weet nog goed dat ze gewoon haar kassa verliet en met mij meeliep, dat was zo aardig. Ik heb veel aardige en behulpzame mensen ontmoet. Ik leef nu in een maatschappij met goede mensen waardoor ik me veilig en gelukkig voel.’’

Het enige wat hem minder bevalt is, natuurlijk, het weer en het eten. ‘’Dat mis ik wel uit mijn land. En mijn studenten die ik lesgaf.’’

Ook al voelt Aykut zich goed met zijn baan en waar hij woont, toch voelt hij zich niet helemaal thuis, nog niet alsof hij volledig deel uitmaakt van dit land. ‘Ik ben nog geen Nederlander, ik heb het paspoort niet. Maar ik voel me ook niet meer Turks. Ja ik ben een burger van Turkije, maar ik kan daar niet meer naar toe. Het voelt alsof ik geen land heb. In mijn ID kaart staat nog steeds ‘’vluchteling.’’ Dus wat ben ik dan?’’

Voor de toekomst is Aykut hoopvol dat hij aan een veelbelovende toekomst kan werken voor hem en zijn gezin. ‘’Ik raad andere nieuwkomers aan, meld je ook aan voor Motopp. Nu heb ik een baan waar ik mij in thuis voel, en mijn achtergrond en vaardigheden kan gebruiken. Dat is essentieel om je goed te voelen.’’ 

Bekijk Aykut’s video: